|
Koronawirus zamknął nas w domach. Ograniczenia i emocje z tym związane odczuwają najdotkliwiej dzieci i rodzice. Dlatego chcemy DRODZY RODZICE żebyście wiedzieli, że najważniejsze jest to, że w sytuacji zagrożenia jesteście razem i w naturalny sposób, dzieci zawierzają Wam i zdobywają ufność, że wszystko będzie dobrze. Wy jesteście ich bezpiecznym środowiskiem.
Drodzy Rodzice: § Rozmawiajcie. Potrzeba jest rozmawiać wprost o tym, co się dzieje, co dziecko czuje i przeżywa. Ważne, aby dziecko wiedziało, że jesteście gotowi o tym rozmawiać, że może w każdej chwili przyjść i opowiedzieć o swoich uczuciach i myślach. Słuchajcie uważnie tego co mówi Wasze dziecko. Ono swoimi własnymi słowami opowie to, co czuje i myśli, § Chrońcie dzieci przed nadmiernym oglądaniem telewizji i słuchaniem wiadomości. Tego typu działania mogą wywoływać nadmierny lęk i napięcie. § Pamiętajcie, że Wasz spokój i radzenie sobie z tą sytuacją – to spokój i sposób radzenia sobie Waszych dzieci. One uważnie Was obserwują. Jeśli sami jesteście zaniepokojeni - porozmawiajcie z kimś bliskim, poradźcie się specjalisty, znajdźcie ukojenie w codziennych czynnościach. § Humor to dobry mechanizm obronny każdego człowieka. Dostrzegajcie zabawne strony bycia w domu, kiedy jest to możliwe. § Ważny jest porządek dnia. Ustalcie go z dziećmi. W tym, konkretne zadania w domu, np. czas na naukę, czas na wspólną i samodzielną zabawę, gry planszowe oraz czas na rytuały wieczorne (te co zawsze i nowe). Dzieci będą się czuły bezpieczniej i łatwiej będzie unikać konfliktów, jeśli będą ustalone jasne zasady i rytm dnia. Możecie stworzyć razem plan dnia na czas izolacji. § W ciągu dnia warto też stworzyć powtarzalne działanie całej rodziny, najlepiej o określonej porze - czyli rytuał, np. wspólne rysowanie, rodzinna gra planszowa, wspólne gotowanie, wspólny wieczór - wyciszające spotkanie. Naszym Rodzinom życzymy, by mimo tego wyjątkowo trudnego czasu, był to w Waszych domach dobry i owocny czas Poniżej ciekawe pomysły na wspólne, pożyteczne i kreatywne spędzanie czasu razem J https://www.youtube.com/watch?v=50TM3qolQwo https://www.youtube.com/watch?v=fuURn21kZvY https://www.youtube.com/watch?v=W97JyNzzQHQ https://portal.librus.pl/artykuly/byc-rodzicem-w-czasie-kwarantanny
Wspieranie rozwoju dziecka przedszkolnego przez zabawę ? wybrane ćwiczenia i zabawy Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
O metodzie W. Sherborne
Weronika Sherborne w latach 60 opracowała metodę pod nazwą ?Ruch Rozwijający?. Cechą charakterystyczną metody jest rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi kontaktu.
Zdaniem autorki tej metody :? ?wszystkie dzieci mają dwie podstawowe potrzeby: pragną poczuć się dobrze we własnym ciele (jak w domu), czyli umieć w pełni nad nim zapanować, odczuwają potrzebę nawiązywania kontaktu z innymi. Zaspokojenie tych potrzeb ? dobry kontakt z samym sobą i z innymi ludźmi ? jest możliwy dzięki dobremu nauczaniu ruchu?.
Celem głównym metody jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dziecka i korekcja jego zaburzeń. Stąd ważne miejsce w metodzie zajmuje wielozmysłowa stymulacja psychomotoryczna i społeczna, oparta o ruch, jako czynnik wspomagania.
Cele ogólne ćwiczeń:
1. kształtowanie świadomości własnego ciała w przestrzeni oraz umiejętności dzielenia przestrzeni i nawiązywania kontaktu z innymi.
2. wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch, kontakt emocjonalny i wzrokowy.
3. kształtowanie poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie, rozwijanie zaufania do partnera.
Proponowany terapeutyczny system ćwiczeń wywodzi się z okresu wczesnego dzieciństwa z tzw. baraszkowania, które zawiera w sobie element bliskości fizycznej i emocjonalnej. Jest to zdaniem W.Sherborne naturalna potrzeba dziecka do zaspakajania tych potrzeb, poprzez kontakt z osobami dorosłymi. Powstałe podczas ćwiczeń doznania wypływające z własnego ciała i odczuwanie go w kontekście z elementami otoczenia, dają dziecku poczucie jego indywidualności.
W metodzie wyróżnia się cztery grupy ćwiczeń:
1. ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała
2. ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie
3. ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerami grupy
4. ćwiczenia twórcze.
Metoda W.Sherborne zalecana jest dzieciom o zaburzonym schemacie ciała. W proponowanych ćwiczeniach dochodzi do integracji własnego ciała i jego poznania. Poczucie wzajemnej bliskości ćwiczących partnerów.Zajęcia metodą W.Sherborne stanowią element doskonałej zabawy. Dając chwile odprężenia, są czynnikiem w rozładowaniu napięć i tym samym obniżają spastyczność.
Stosowanie metody ruchu rozwijającego przynosi korzyści dla dzieci:
1. wspomaga rozwój,
2. wyrównuje opóźnienia w sferze emocjonalnej i społecznej,
3. uczy współdziałania z partnerem,
4. pozwala wykorzystać nagromadzoną energię, wykorzystać siłę,
5. uczy koncentrowania się na wykonywanym zadaniu,
6. wyzwala wśród uczestników wiele radości, śmiechu.
Zestaw wybranych ćwiczeń metodą Weroniki Sherborne z dorosłym (propozycja dla rodziców dzieci)
1. "Tapczan" - dorosły kładzie się na wznak - dziecko kładzie się na dorosłym.
2. "Paczka" - dziecko lub dorosły zwija się "w paczkę" - kłębek. Druga osoba usiłuje rozwiązać "paczkę" tzn. rozprostować nogi i ręce osoby zwiniętej w kłębek.
3. "Skała" - jedna osoba klęka na kolanach podpierając się rękami. Dziecko usiłuje przewrócić "skałę".
4. "Naleśnik" - jedno lub dwoje dzieci zawijamy w koc (jak naleśnik) i toczymy po podłodze.
5. "Tunel" - dorośli w szeregu klęczą na kolanach podpierając się rękami - powstaje "tunel", pod którym przechodzą dzieci. Jedna osoba pilnuje aby wszystkie dzieci wchodziły jednym wejściem.
6. "Tratwa" - "tunel" zawala się. Dorośli kładą się więc jeden obok drugiego i powstaje ?tratwa?. Dzieci kładą się na niej.
7. "Pociąg" - wszyscy siedzą blisko siebie w rzędzie (na przemian- dorosły- dziecko). Dorośli odpychając się od podłogi rękoma poruszają "pociąg" do przodu, każdy popycha przed sobą dziecko.
8. "Budowanie domu" - dorośli są cegiełkami, z których dzieci ustawiają przestrzenną konstrukcję "dom". Dorośli biernie poddają się zabiegom dzieci.
9. "Karuzela" - dorośli klęczą lub siedzą w kole, każdy z nich trzyma na kolanach jedno dziecko. Dzieci łapią się za ręce tworząc zamknięty krąg (bez tego karuzela nie może ruszyć). Jedno dziecko może być "motorem" karuzeli tzn. wydawać poleceni "sygnał: trzy, cztery"! Dorośli chwytają dzieci pod kolanami i na sygnał podnoszą je do góry.
Zestaw ćwiczeń dla dzieci przedszkolnych metodą Weroniki Sherborne (dzieci ćwiczą w parach pod okiem nauczyciela):
1. "Koniki" - jedno dziecko leży na podłodze, drugie w pozycji stojącej z tyłu trzyma go za ręce i ciągnie po podłodze. Zmiana ról.
2. "Kłoda" - jedno dziecko leży na plecach, drugie stara się go obrócić na brzuch. Zmiana ról.
3. "Skała" - jedno dziecko w klęku prostym, drugie próbuje go przewrócić. Zmiana ról.
4. "Mostek" - jedno dziecko tworzy most w klęku podpartym, drugie wdrapuje się na "most" i prześlizguje pod nim. Zmiana ról.
5. "Ważenie soli" -
dzieci stoją tyłem do siebie, chwytając się pod ręce unoszą partnera. Zmiana ról.
6. "Kamień" - jedno dziecko leży na plecach, drugie stara się go odciągnąć od podłogi. Zmiana ról.
7. "Zabawa" - dzieci stoją w parach naprzeciwko siebie trzymając się za ręce wykonują wspólne oddechy. Później podskakują na jednej nodze, drugiej - wreszcie wspólnie robią przysiady. Na zakończenie wzajemnie wysłuchują pracy swoich płuc.
Inne przykładowe ćwiczenia:
1.
Ćwiczenia na powitanie:
a) "Iskierka" - cała grupa siedzi w kole, trzymając się za ręce, dzieci kolejno przekazują sobie uścisk dłoni
b) Powitanie paluszkami, stopami ? uczestnicy witają się stopami, palcami dotykając się wzajemnie
c) Piosenka - wszyscy śpiewają ?witaj Kasiu?(na melodię Panie Janie), witając w ten sposób każdego uczestnika zajęć
2. Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała:
a) Moje-Twoje - wszyscy siedzą w parach naprzeciwko siebie i wykonują kolejno polecenia typu: dotknij swojego nosa, pokaż prawą rękę, poklep kolano partnera...
b) Koncert - gra na plecach - dziecko leży na podłodze, a dorosły wystukuje na jego plecach rytm
c) Prawidłowe oddychanie w pozycji leżącej - uczestnicy leżą na podłodze i starają się koncentrować na prawidłowym oddychaniu
3. Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni:
a) Przeciąganie się - uczestnicy leżą na podłodze i przeciągają się jak najwyżej (sięgając rękami i nogami do sufitu), jak najszerzej
b) Wiatraczek - obracanie się wokół własnej osi
c) Raczkowanie - pokonywanie przeszkód leżących na podłodze (zrolowane koce)
d) Wagoniki - dziecko siada przed dorosłym i wspólnie przesuwają się do przodu, do tyłu po całej sali
4. Ćwiczenia oparte na relacji "z"(opiekuńczej):
a) Kołysanie w fotelikach ? słuchanie muzyki relaksacyjnej
b) Wycieczka - dorosły ciągnie dziecko leżące na kocu po sali (zmiana ról)
c) Układanka - dwóch dorosłych przenosi dzieci trzymając za ręce i nogi i układa na stos
|
